Z przyjemnością czytaliśmy tę książkę, ponieważ zawiera ona wiele użytecznych informacji i wiele interesujących wglądów w immunologię wątroby. Temat jest bardzo interesujący ze względu na ciągły postęp w zrozumieniu chronicznej infekcji wirusowej wątroby, autoimmunologicznej choroby wątroby i transplantacji wątroby. Przyczyniły się do tego książki głównie z Ameryki Północnej i Europy, więc brakuje prawdziwie globalnej reprezentacji tematów. Na przykład, schistosomatoza powinna być poświęcona większej uwagi, a powody szybkiego postępu koinfekcji HIV i WZW typu C w ciężką chorobę wątroby zasługują na większą dyskusję. W przedmowie Ian Mackay przedstawia książkę z perspektywą, która jest możliwa tylko od kogoś, kto jest jego osobą. Po tym wprowadzeniu, istnieją doskonałe rozdziały dotyczące zwłóknienia wątroby, immunologii transplantacji, niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby i immunogenetyki autoimmunologicznej choroby wątroby. Jednak niektóre rozdziały stanowią zbiór niezależnych artykułów przeglądowych, z irytującą odmianą stylów pisania. Rozczarowanie polegało na znalezieniu tylu błędów gramatycznych w tekście i towarzyszących tabelach.
Układ książki jest sensowny, a rozdziały uporządkowane są logicznie. Moglibyśmy jednak umieścić dyskusje dotyczące nawrotów choroby po transplantacji narządów w ich odpowiednich sekcjach, ponieważ spowodowałoby to mniej powtórzeń. Podobał nam się rozdział o hematopoetycznym przeszczepianiu komórek macierzystych i wątrobie, ale kwestia, czy powinna być zawarta w tej książce, jest dyskusyjna. W książce tego rodzaju trudno uniknąć powtórzeń; czasem pomaga wzmocnić koncepcje, ale innym razem jest to irytujące dla czytelników. Autoimmunologiczna choroba wątroby jest dobrze reprezentowana, ale dyskutuje się o autoprzeciwciałach.
Odwrotnie, było miejsce na dalsze omówienie podtypu autoimmunologicznego zapalenia wątroby, w którym obecne są przeciwciała antymitochondrialne. Ten stan mógł być przedstawiony jako dobry przykład trudności, z jakimi mierzą się klinicyści i naukowcy podczas interpretowania wyników testów na obecność autoprzeciwciał, które są najwyraźniej wysoce swoiste. Termin autoimmunologiczne zapalenie dróg żółciowych został wprowadzony w kontekście dzieci z autoimmunologicznym zapaleniem wątroby, u których prawdopodobnie 50% będzie miało cholangiopatię, ale obserwacje związane z autoimmunologicznym zapaleniem dróg żółciowych i zapaleniem trzustki związanym z podwyższonym poziomem IgG4 powinny mieć większą obecność w tej książce . Podobnie, znaczące postępy w modelach zwierzęcych pierwotnej marskości żółciowej nie zostały opisane w tej książce tak wyraźnie, jak powinny. Ponadto mogłaby istnieć lepsza koordynacja dwóch rozdziałów dotyczących uszkodzenia narkotyków w wątrobie. W rozdziałach dotyczących alkoholu i ostrej niewydolności wątroby wydaje się, że autorzy i redaktorzy z trudem odwoływali się zarówno do klinicystów, jak i naukowców, i zostaliśmy przekonani, że te sekcje nie były polerowanymi produktami końcowymi.
Pod względem estetycznym układ jest tradycyjny i mało inspirujący, a wydawcy byli oszczędni przy użyciu kolorów – niektórych postaci nie można docenić dobrze w czerni i bieli. Podsumowując, ta książka jest dobrą próbą zapewnienia szerokiego zakresu immunologii wątroby, ale nie całkiem spełnia ona znamiona W czasach, gdy światowy ciężar przewlekłej choroby wątroby (w szczególności raka wątrobowokomórkowego) nadal rośnie, książka ta byłaby silniejsza, gdyby miała bardziej międzynarodową perspektywę.
Gideon Hirschfield, MD, Ph.D.
Jenny Heathcote, MB, BS, MD
University of Toronto, Toronto, ON M5T 2S8, Kanada
Gideon. on.ca
[patrz też: opukiwanie płuc, nadczynność tarczycy objawy psychiczne, pracownia emg ]
Powiązane tematy z artykułem: nadczynność tarczycy objawy psychiczne opukiwanie płuc pracownia emg