Skuteczność furoinianu-Vilanterolu flutikazonu w leczeniu POChP w praktyce klinicznej

Dowody dotyczące postępowania w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) pochodzą z ściśle monitorowanych badań skuteczności obejmujących grupy pacjentów, którzy zostali wybrani na podstawie ograniczonych kryteriów kwalifikacji. Istnieje potrzeba przeprowadzenia randomizowanych badań w warunkach zbliżonych do zwykłej praktyki klinicznej. Metody
W kontrolowanym badaniu skuteczności przeprowadzonym w 75 ogólnych praktykach, losowo przydzielono 2799 pacjentów z POChP do podawanej raz dziennie kombinacji furoinianu flutykazonu w dawce 100 .g i wilanterolu w dawce 25 .g (grupa furoinian-wilanterol flutykazonu) lub do zwykłej opieki (zwykle grupa opieki). Pierwszorzędowym wynikiem była częstość występowania umiarkowanych lub ciężkich zaostrzeń u pacjentów, u których wystąpiło zaostrzenie w ciągu roku przed badaniem. Drugorzędnymi rezultatami były wskaźniki kontaktu z opieką podstawową (kontakt z lekarzem ogólnym, pielęgniarką lub innym pracownikiem służby zdrowia) oraz kontakt z drugorzędną opieką (przyjmowanie pacjentów hospitalizowanych, wizyta ambulatoryjna u specjalisty lub wizyta w oddziale ratunkowym), modyfikacja próbne leczenie POChP i częstość zaostrzeń u pacjentów, którzy mieli zaostrzenie w ciągu 3 lat przed badaniem, jak oceniano w analizie czas do zdarzenia.
Wyniki
Częstość zaostrzeń umiarkowanych lub ciężkich była istotnie niższa, o 8,4% (95% przedział ufności, od 1,1 do 15,2), w przypadku leczenia furoinianem fluranowo-wilanterolem niż w przypadku zwykłej opieki (P = 0,02). Nie było istotnej różnicy w rocznej stopie kontaktów między POChP a opieką podstawową lub średnią. Nie stwierdzono znaczących różnic między grupami w częstości pierwszych umiarkowanych lub ciężkich zaostrzeń oraz pierwszego ciężkiego zaostrzenia w analizach dotyczących czasu do wystąpienia. W grupie furoinian-vilanterol flutykazonu nie obserwowano nadmiernych ciężkich działań niepożądanych zapalenia płuc. Liczba innych poważnych zdarzeń niepożądanych była podobna w obu grupach.
Wnioski
U pacjentów z POChP i zaostrzeniem w wywiadzie jeden raz na dobę schemat leczenia skojarzonym furoinianem flutykazonu i wilanterolem wiązał się z mniejszą częstością zaostrzeń niż zwykle, bez zwiększonego ryzyka poważnych zdarzeń niepożądanych. (Finansowane przez GlaxoSmithKline; Salford Lung Study ClinicalTrials.gov number, NCT01551758.)
Wprowadzenie
Wytyczne dotyczące postępowania w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) opierają się na licznych randomizowanych, kontrolowanych badaniach skuteczności, które są zwykle generowane do celów rejestracyjnych.1 Jednak badania te objęły pacjentów, którzy zostali wybrani przy zastosowaniu ścisłych kryteriów i zostali ściśle monitorowane, a zatem wyniki mają ograniczone znaczenie dla codziennej praktyki klinicznej. Aby temu przeciwdziałać, zaproponowano, że zintegrowane badania porównawcze skuteczności obejmują bardziej reprezentatywnych pacjentów i są prowadzone w znacznie mniej ograniczonych środowiskach.3-5
Badanie Salford Lung zostało zaprojektowane w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa stosowania raz dziennie kombinacji wziewnej flutykazonu furoinianu i wilanterolu (flutykazonu furoinian-wilanterol) w porównaniu z istniejącą terapią podtrzymującą (zwykła opieka) w dużej, rzeczywistej populacji pacjentów z POChP w warunkach normalnej opieki
[patrz też: szmer pęcherzykowy w płucach, raiffeisen samochody poleasingowe rawa mazowiecka, zostań dawcą szpiku ]