Środki antyretrowirusowe i profilaktyka malarii u dzieci Ugandyjskich zakażonych wirusem HIV AD 6

2,25 epizodów na osobę rocznie co daje ochronną skuteczność 41% przy zastosowaniu lopinawiru-rytonawiru (wskaźnik częstości występowania, 0,59; przedział ufności 95% [CI], 0,36 do 0,97; P = 0,04) (tabela 2). Skomplikowana malaria występowała sporadycznie, z podobną częstością w obu grupach. Aby ocenić wpływ ART niezależnie od potencjalnych interakcji z terapią przeciwmalaryczną po leczeniu malarii, porównaliśmy te dwie grupy pod względem czasu do pierwszego epizodu malarii (Figura 2A). Sześciomiesięczne ryzyko wystąpienia pierwszego epizodu malarii wynosiło 40,7% w grupie leczonej lopinawirem z rytonawirem, w porównaniu z 52,5% w grupie leczonej NNRTI (współczynnik ryzyka dla rytonawiru lopinawiru, 0,71, 95% CI, 0,45 do 1,12; P = 0,14) (tabela 2). Skuteczność i bezpieczeństwo wyników po terapii przeciwmalarycznej
Spośród 285 nowych epizodów malarii 281 (98,6%) było nieskomplikowanych i leczono artefaktami-lumefantryną. Aby ocenić wpływ potencjalnych interakcji pomiędzy ART i artemeter-lumefantryną, porównano ryzyko nawrotu parazytuii i nawracającej malarii między obiema grupami. 28-dniowe ryzyko nawrotu parazytemii było istotnie mniejsze w grupie leczonej lopinawirem z rytonawirem niż w grupie leczonej NNRTI (14,0% w porównaniu z 40,8%, p = 0,004), podobnie jak 63-dniowe ryzyko nawrotowej malarii (28,1% vs. 54,2%, P = 0,004) (tabela 2 i rysunek 2B). Wśród pacjentów, u których usunięto pasożyty w ciągu 7 dni, w ciągu 63 dni wystąpiło 111 epizodów nawracającej malarii; 107 przypadków udało się genotypować, a wszystkie zostały sklasyfikowane jako nowe infekcje. Rozdzielczość gorączki, klirens pasożyta i odzyskanie średnich poziomów hemoglobiny po leczeniu przeciwmalarycznym były podobne w obu grupach (Tabela S1 w Dodatku Uzupełniającym). Nie było znaczących różnic w częstości występowania zdarzeń niepożądanych w ciągu 28 dni po leczeniu przeciwmalarycznym, z wyjątkiem tego, że świąd występował częściej w grupie leczonej lopinawirem z rytonawirem (5,6% vs. 1,2%, P = 0,04), oraz zwiększenie aktywności aminotransferaz alaninowych występowało częściej w grupie leczonej NNRTI (13,5% vs. 3,3%, p = 0,003) (tabela S2 w dodatkowym dodatku). Łącznie 10 ciężkich działań niepożądanych wystąpiło podczas standardowego 28-dniowego okresu obserwacji WHO w kierunku kontynuacji malarii, z tendencją do wyższej częstotliwości w grupie lopinawiru-rytonawiru (5,6% w porównaniu z 2,3%, P = 0,16). Wszystkie poważne działania niepożądane uznano za niezwiązane z badanymi lekami, z wyjątkiem jednego epizodu zespołu Stevensa-Johnsona w grupie NNRTI, który doprowadził do przerwania badania leku i dwóch epizodów neutropenii w lopinawiru. grupa rytonawiru, która ustąpiła bez przerwania leczenia. Elektrokardiogramy uzyskane w 3. dniu po rozpoczęciu leczenia malarii w podgrupie 120 pacjentów nie wykazały epizodów wydłużenia odstępu QTc (Tabela S2 w Dodatku uzupełniającym).
Farmakokinetyczna charakterystyka interakcji malarii i leków
Rysunek 3
[więcej w: raiffeisen samochody poleasingowe rawa mazowiecka, prąd traberta, przychodnia zdrowia psychicznego warszawa ]