Transdermalna nikotyna do aktywnego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego cd

Wszystkie wartości P są dwustronne. Zmiany w wynikach klinicznych, sigmoidoskopowych i histologicznych w obu grupach porównano poprzez analizę kowariancji wyników dla wszystkich pacjentów, którzy pozostali w badaniu przez ponad trzy dni; odpowiednią wartością bazową była współzmienna. Wpływ aktywnego leczenia oceniano za pomocą odpowiedniej skorygowanej średniej różnicy. Zmiany w proporcji pacjentów zgłaszających śluz porównano metodą Mantela-Haenszela14. Wyniki
Dane podstawowe
Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka kliniczna 72 pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Tabela 3. Tabela 3. Wyniki ocen klinicznych, sigmoidoskopowych i histologicznych na linii podstawowej i na końcu badania. Siedemdziesiąt siedem pacjentów zgłosiło się do badania, ale pięć z grupy nikotynowej wycofało się w ciągu trzech dni i nie zostały uwzględnione w analizie. Jeden z pięciu miał zapalenie okrężnicy w całej okrężnicy, inny nie stosował żadnych plastrów, a trzy miały poważne skutki uboczne. Z pozostałych 72 pacjentów 15 (5 w grupie nikotynowej i 10 w grupie placebo) wycofało się przed zakończeniem badania. Przyczynami przedwczesnego wycofania były skutki uboczne (dwóch pacjentów w grupie nikotynowej i jedna w grupie placebo), zmiana umysłu (brak i jedna, odpowiednio), nasilenie objawów (dwa i trzy) oraz nieskuteczne leczenie (jedno i drugie). pięć); wszyscy ci pacjenci byli poddani ocenie końcowej. Analizy 72 pacjentów opierały się na zasadzie zamiaru leczenia. Z 72, 35 otrzymywało nikotynę i 37 placebo. Charakterystyka linii podstawowej obu grup była podobna (Tabela 2), podobnie jak ich objawy objawowe i sigmoidoskopowe (Tabela 3). Początkowe ogólne dobre samopoczucie i wyniki histologiczne były zarówno znacząco wyższe w grupie nikotynowej, jak i w grupie placebo (Tabela 3).
Wynik
Globalna ocena kliniczna, inne wyniki kliniczne oraz wyniki sigmoidoskopowe i histologiczne poprawiły się w obu grupach, ale poprawa była większa i bardziej spójna w grupie nikotynowej (Tabela 3). Porównanie poprawy w obu grupach poprzez analizę kowariancji, biorąc pod uwagę różnice w aktywności choroby na linii podstawowej, ujawniło większą poprawę w grupie nikotyny w globalnej ocenie klinicznej, częstość stolca, ból brzucha, naglące parcie i wynik histologiczny (Tabela 3).
Siedemnaście spośród 35 pacjentów z grupy nikotynowej miało całkowitą ulgę w objawach i ogólną ocenę kliniczną 0, w porównaniu z 9 z 37 pacjentów w grupie placebo (P = 0,03). Odsetek pacjentów zgłaszających brak śluzu stolca na końcu badania wynosił 57 procent (20 pacjentów) w grupie nikotynowej i 22 procent (8 pacjentów) w grupie placebo (P = 0,002). Średnie zmiany w każdej grupie leczenia i różnice między grupami przedstawiono w Tabeli 3.
Wpływ palenia historii, wieku i seksu
Historia palenia u pacjentów w obu grupach była podobna (Tabela 2). Nie było różnicy w nasileniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego na linii podstawowej między byłymi palaczami a osobami niepalącymi przez całe życie. Nie stwierdzono również istotnego związku między wiekiem, płcią lub paleniem tytoniu a reakcją na nikotynę, chociaż niewielka liczba pacjentów w podgrupach ograniczała siłę tych analiz.
Dawka nikotynowa i efekty uboczne
Dwudziestu trzech pacjentów z grupy nikotynowej i 11 pacjentów z grupy placebo miało działania niepożądane podczas badania (P = 0,002)
[hasła pokrewne: zostań dawcą szpiku, leczenie uzależnień warszawa, szmer pęcherzykowy w płucach ]