Tygodniowy paklitaksel w leczeniu uzupełniającym raka piersi ad 5

Przeżycie bez choroby. Panel A pokazuje przeżycie wolne od choroby według grupy leczenia. Panel B pokazuje iloraz szans dla przeżycia wolnego od choroby w grupach eksperymentalnych w porównaniu z grupą otrzymującą standardowe leczenie (paklitaksel co 3 tygodnie). Figura 1A przedstawia krzywe Kaplana-Meiera dla przeżycia wolnego od choroby w czterech grupach terapeutycznych. Szacowane 5-letnie przeżycie wynosiło 76,9% dla grupy otrzymującej paklitaksel co 3 tygodnie, 81,5% dla grupy otrzymującej cotygodniowy paklitaksel, 81,2% dla grupy otrzymującej docetaksel co 3 tygodnie i 77,6% dla grupy otrzymującej cotygodniowy docetaksel. W porównaniu z grupą otrzymującą paklitaksel co 3 tygodnie, stwierdzono istotnie lepsze przeżycie wolne od choroby w grupie otrzymującej cotygodniowy paklitaksel (iloraz szans, 1,27; P = 0,006) oraz w grupie otrzymującej docetaksel co 3 tygodnie (iloraz szans, 1,23; P = 0,02), ale nie w grupie otrzymującej cotygodniowy docetaksel (iloraz szans, 1,09; P = 0,29) (ryc. 1B). Wyniki były podobne, gdy definicja punktu końcowego nie obejmowała przeciwstronnego raka piersi ani nowotworu drugiej strony pierwotnego raka piersi (patrz Dodatek dodatkowy w celu uzyskania szczegółowych informacji).
Ogólne przetrwanie
Rysunek 2. Rysunek 2. Całkowite przeżycie. Panel A pokazuje całkowite przeżycie według grupy leczenia. Panel B pokazuje iloraz szans dla całkowitego przeżycia w grupach eksperymentalnych w porównaniu z grupą otrzymującą standardowe leczenie (paklitaksel co 3 tygodnie).
Figura 2A pokazuje krzywe Kaplana-Meiera dla całkowitego przeżycia w czterech grupach. Szacunkowe 5-letnie przeżycie całkowite wyniosło 86,5% dla grupy otrzymującej paklitaksel co 3 tygodnie, 89,7% dla grupy otrzymującej cotygodniowy paklitaksel, 87,3% dla grupy otrzymującej docetaksel co 3 tygodnie i 86,2% dla grupy otrzymującej cotygodniowy docetaksel. W porównaniu z grupą otrzymującą paklitaksel co 3 tygodnie, całkowite przeżycie było znacznie lepsze w grupie otrzymującej cotygodniowy paklitaksel (iloraz szans, 1,32, P = 0,01), ale nie w grupach otrzymujących docetaksel co 3 tygodnie (iloraz szans, 1,13; P = 0,25) lub cotygodniowy docetaksel (iloraz szans, 1,02; P = 0,80) (Figura 2B).
Ekspresja receptorów hormonalnych i HER2
Z powodu dowodów na to, że korzyści z leczenia taksanem mogą być ograniczone do pacjentów z chorobą z niedoborem receptora hormonalnego10 i chorobą HER2-dodatnią9, ocenialiśmy wpływ statusu receptora hormonalnego i ekspresji HER2 na skuteczność tygodniowego paklitakselu. Analiza ta powinna być traktowana jako wstępna, ponieważ nie została wstępnie sprecyzowana, kiedy badanie rozpoczęto w 1999 r.
Rycina 3. Rycina 3. Analiza eksploracyjna całkowitego przeżycia bez choroby według ekspresji receptora czynnika wzrostu naskórkowego typu 2 (HER2). Panel A pokazuje ilorazy szans dla przeżycia wolnego od choroby, a panel B pokazuje ilorazy szans dla całkowitego przeżycia według ekspresji HER2 w grupach eksperymentalnych w porównaniu z grupą otrzymującą paklitaksel co 3 tygodnie.
Rycina 4. Rycina 4. Analiza eksploracyjna przeżycia wolnego od choroby i całkowitego według ekspresji receptorów hormonalnych (HR). Na rysunku przedstawiono iloraz szans dla wolnego od choroby i całkowitego przeżycia grupy otrzymującej cotygodniowy paklitaksel w porównaniu z grupą otrzymującą paklitaksel co 3 tygodnie u pacjentów z chorobą HER2-ujemną, w zależności od tego, czy choroba była dodatnia czy ujemna w przypadku receptorów hormonalnych.
Figura 3 pokazuje, że pacjenci z chorobą HER2-ujemną, którzy byli leczeni cotygodniowym paklitakselem, poprawili przeżycie wolne od choroby (Figura 3A) i całkowite przeżycie (Figura 3B); efektów tych nie obserwowano u pacjentów z chorobą HER2-dodatnią lub u pacjentów leczonych docetakselem
[więcej w: leczenie endometriozy, reaktory chemiczne, leczenie pod mikroskopem ]