W okresie od października 1999 r. Do stycznia 2002 r. Zarejestrowaliśmy 5052 pacjentów, z których 4950 (98%) kwalifikowało się do badania. Spośród niekwalifikujących się pacjentów, 55 miało margines guza w obrębie mm od wyciętej próbki, 10 miało mniej niż sześć węzłów usuniętych, 6 miało chorobę T4 lub N3, 5 miało odległe przerzuty przed rejestracją, a 26 zostało uznanych za niekwalifikujących się z innych powodów. Grupy leczenia były podobne pod względem cech prognostycznych (Tabela 1). Mediana wieku wynosiła 51 lat (zakres od 19 do 84). Około 12% pacjentów nie miało dodatnich węzłów chłonnych, 56% miało od jednego do trzech dodatnich węzłów, a 32% miało cztery lub więcej dodatnich węzłów. Guz był dodatni pod względem receptora estrogenowego, receptora progesteronowego lub u obu z nich u 70% pacjentów i dodatni dla HER2 w 19% (jak ustalono w lokalnych laboratoriach instytucjonalnych). Sześćdziesiąt procent pacjentów poddano mastektomii, a 40% przeszło operację oszczędzającą piersi. Leczenie
Pacjenci otrzymali średnią 4,0 i medianę 4 (zakres od do 5) cykli leczenia doksorubicyną i cyklofosfamidem; 97% pacjentów otrzymało wszystkie 4 cykle. Średnia liczba otrzymanych cykli wynosiła 3,9 dla grupy otrzymującej paklitaksel co 3 tygodnie, 11,4 dla grupy otrzymującej cotygodniowy paklitaksel, 3,8 dla grupy otrzymującej docetaksel co 3 tygodnie i 10,8 dla grupy otrzymującej cotygodniowy docetaksel. Odsetek kobiet, u których zmodyfikowano dawkę taksanu, wynosił odpowiednio 22%, 29%, 28% i 40%. Udział, który otrzymał wszystkie dawki, wynosił odpowiednio 95%, 88%, 87% i 75%. Udział, który otrzymał połowę lub mniej niż połowę planowanych dawek, wynosił odpowiednio 4%, 5%, 9% i 11%. Nie było znaczących różnic między czterema grupami w odsetku pacjentów, którzy otrzymywali terapię hormonalną; wartości procentowe wahały się od 27 do 30% dla samego tamoksyfenu, 43 do 45% dla tamoksyfenu, a następnie inhibitora aromatazy i 3 do 4% dla samego inhibitora aromatazy. Mediana czasu od randomizacji do rozpoczęcia stosowania inhibitora aromatazy u osób, które przekroczyły granicę wynosiła 3,7 roku.
Typ taksanu i harmonogram administracji
W momencie analizy po medianie obserwacji trwającej 63,8 miesiąca, 1048 pacjentów miało nawrót raka piersi lub raka piersi przeciwnej, a 686 zmarło. Nie stwierdzono istotnych różnic w przeżyciu wolnym od choroby pomiędzy grupami leczonymi paklitakselem i grupami leczonymi docetakselem (iloraz szans, 1,03; przedział ufności 95% ([CI], 0,91 do 1,17; P = 0,61) lub między grupami otrzymującymi cotygodniowe leczenie i otrzymujących leczenie co 3 tygodnie (iloraz szans, 1,06; 95% CI, 0,94 do 1,20; p = 0,33). Wyniki były podobne, gdy dane analizowano zgodnie z definicjami przeżycia wolnego od choroby stosowanego w innych badaniach klinicznych. leczenie doksorubicyną i cyklofosfamidem, a następnie taksanem (dane nieukazane), jednak w modelu proporcjonalnego hazardu Coxa, który obejmował podanie taksanu (paklitaksel lub docetaksel), harmonogram podawania (co tydzień lub co 3 tygodnie) i ich interakcje , interakcja docetakselu i schematu tygodniowego była istotna dla przeżycia wolnego od choroby (P = 0,003) i dla całkowitego przeżycia (p = 0,01).
Przeżycie bez chorób
Rysunek 1
[patrz też: leczenie nerwicy wrocław, opukiwanie płuc, uchyłki w esicy ]
Powiązane tematy z artykułem: leczenie nerwicy wrocław opukiwanie płuc uchyłki w esicy