Tygodniowy paklitaksel w leczeniu uzupełniającym raka piersi

Porównano skuteczność dwóch różnych taksanów, docetakselu i paklitakselu, podawanych co tydzień lub co 3 tygodnie, w leczeniu uzupełniającym raka piersi. Metody
Do badania zakwalifikowano 4950 kobiet z rakiem piersi z dodatnim węzłem chłonnym lub wysokim ryzykiem zachorowania na raka węzłów chłonnych. Po randomizacji wszyscy pacjenci najpierw otrzymywali 4 cykle doksorubicyny dożylnie i cyklofosfamidu w 3-tygodniowych odstępach, a następnie przydzielano im dożylnie paklitaksel lub docetaksel w 3-tygodniowych odstępach przez 4 cykle lub w odstępach 1-tygodniowych przez 12 cykli. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od choroby.
Wyniki
W porównaniu z pacjentami otrzymującymi standardowe leczenie (paklitaksel co 3 tygodnie), iloraz szans na przeżycie wolne od choroby wynosił 1,27 wśród osób otrzymujących cotygodniowy paklitaksel (p = 0,006), 1,23 wśród otrzymujących docetaksel co 3 tygodnie (p = 0,02), oraz 1,09 wśród osób otrzymujących cotygodniowy docetaksel (P = 0,29) (z ilorazem szans> sprzyjającym grupom otrzymującym eksperymentalną terapię). W porównaniu ze standardową terapią, tygodniowy paklitaksel był również związany z poprawą przeżywalności (iloraz szans, 1,32, P = 0,01). Analiza eksploracyjna podgrupy pacjentów, u których nowotwory nie wykazywały żadnego białka receptora dla ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu, wykazała podobną poprawę w zakresie wolnego od choroby i całkowitego czasu przeżycia z cotygodniowym leczeniem paklitakselem, niezależnie od ekspresji receptora hormonalnego. Neuropatia stopnia 2, 3 lub 4 występowała częściej w cotygodniowym paklitakselu niż w przypadku paklitakselu co 3 tygodnie (27% w porównaniu z 20%).
Wnioski
Cotygodniowy paklitaksel po standardowej chemioterapii adiuwantowej z doksorubicyną i cyklofosfamidem poprawia przeżycie wolne od choroby i całkowite przeżycie u kobiet z rakiem piersi. (Numer ClinicalTrials.gov, NCT00004125.)
Wprowadzenie
Chemioterapia adiuwantowa znacznie zmniejsza ryzyko nawrotu i zgonu u kobiet z operacyjnym rakiem piersi.1 Dodanie taksanu do schematu zawierającego antracyklinę, zarówno po, jak i jednocześnie z leczeniem antracyklinowym, dodatkowo zmniejsza ryzyko nawrotu. Dwa badania, w których pacjenci otrzymywali cztery cykle paklitakselu co 3 tygodnie po otrzymaniu czterech cykli doksorubicyny i cyklofosfamidu co 3 tygodnie3, ustanowiły nowy standard opieki nad operacyjnym rakiem piersi i doprowadziły do zatwierdzenia przez regulatora paklitakselu dla piersi z dodatnim węzłem chłonnym pachowym nowotwór. Inne badanie, w którym wykazano, że jednoczesne podawanie docetakselu z doksorubicyną i cyklofosfamidem było skuteczniejsze niż fluorouracylu, doksorubicyny i cyklofosfamidu, doprowadziło do zatwierdzenia przez lekarza docetakselu w przypadku raka piersi z dodatnim węzłem.4
Pozostają jednak pytania o optymalnie działającą taksan i optymalny harmonogram podawania taksanu. Przedkliniczne i pośrednie dowody kliniczne sugerowały, że docetaksel był skuteczniejszym taksanem niż paklitaksel i że cotygodniowy paklitaksel był skuteczniejszy niż konwencjonalny schemat paklitakselu co 3 tygodnie.5 Ponadto, badania fazy III pacjentów z przerzutowym rakiem sutka wykazały, że docetaksel co 3 tygodnie 6 lub paklitaksel co tydzień 7 był lepszy od paklitakselu co 3 tygodnie.
Przeprowadziliśmy badanie w celu porównania skuteczności dwóch aspektów obecnej chemioterapii adiuwantowej u pacjentów z dodatnim lub obarczonym dużym węzłem chłonnym węzłem chłonnym, rakiem piersi z ujemnym węzłem chłonnym: paklitakselem w porównaniu z docetakselem i harmonogramem co 3 tygodnie w porównaniu z harmonogramem tygodniowym.
[więcej w: leczenie uzależnień, leczenie kanałowe pod mikroskopem, pracownia emg ]