U dzieci szmer pęcherzykowy jest bardzo głośny TYTUL U dzieci szmer pęcherzykowy jest bardzo głośny. Nosi on nazwę szmer oddechowy dziecięcy (respłratio puerilis). Każda osoba ma właściwy sobie szmer pęcherzykowy, zależny od budowy jej klatki piersiowej i jej płuc. Jego siła jest niejednakowa w różnych miejscach klatki. Jest on najsilniejszy w okolicach podobojczykowych, zwłaszcza w lewej, słabszy w okolicach pachowych, a z tyłu jest coraz słabszy w porządku, następującym: okolica między łopatkowa na poziomie III i IV kręgu grzbietowego przy kręgosłupie, okolica podłopatkowa, nadłopatkowa i łopatkowa. Prawidłowy pęcherzykowy szmer oddechowy wcale nie wyłącza zmian chorobowych w narządzie oddechowym. Ogniska chorobowe głębokie oraz powierzchowne, lecz małe, bez różnicy, czy to będzie naciek zapalny, czy zwłóknienie, zmiana wytwórcza czy jama, mogą nie objawiać się zmianą szmeru pęcherzykowego, jeżeli otaczająca je zdrowa tkanka płucna wyrównywa zaburzenia szmeru oddechowego, które by mogły być wywołane przez ogniska chorobowe. W innych przypadkach zmiany, powstałe w narządzie oddechowym wskutek choroby, powodują osłabienie lub zaostrzenie szmeru· oddechowego pęcherzykowego. [patrz też: wyposażenie stajni, amyloza, anatomia palpacyjna ]
Powiązane tematy z artykułem: amyloza anatomia palpacyjna wyposażenie stajni