Wpływ zmiany w CHI3L1 na poziom surowicy YKL-40, ryzyko astmy i funkcja płuc ad 6

Średnie poziomy YKL-40 w surowicy w dzieciństwie Początek kohorty astmy, w zależności od wieku i -131C . G Genotyp (rs4950928). Wartości P obliczono dla różnic w średnich poziomach YKL-40 w surowicy, naturalnie logowanych, wśród trzech grup genotypowych za pomocą analizy wariancji. Pionowe paski oznaczają błędy standardowe. Poziomy YKL-40 w surowicy były najwyższe przy urodzeniu i zmniejszały się przez 3 lata, ale były względnie stabilne między 3 a 5 rokiem życia (rys. 3 i tabela S1 w dodatkowym dodatku). Stężenia YKL-40 w surowicy w każdym wieku nie były istotnymi czynnikami predykcyjnymi rozpoznania astmy w wieku 6 lat, chociaż związek w wieku 3 lat osiągnął istotność statystyczną (P = 0,85 dla 121 osobników w momencie urodzenia, P = 0,82 dla 121 osobników w 1. roku życia, P = 0,08 dla 121 osób w wieku 3 lat, a P = 0,29 dla 103 osób w wieku 5 lat) (wszystkie wartości P według testu Wilcoxona).
Genotypowaliśmy również -131C . G SNP (rs4950928) u dzieci z kohorty COAST. Allel -131C był związany z podwyższonymi poziomami YKL-40 w każdym wieku (Figura 3), wskazując, że specyficzne dla genotypu działanie na krążące poziomy YKL-40 są obecne przy urodzeniu i pozostają w ciągu pierwszych 5 lat życia. Zmiany między wiekiem w obrębie grup genotypów nie były znaczące. Spośród 178 dzieci, których stan astmy oceniono w wieku 6 lat, 52 (29,2%) otrzymało diagnozę astmy. Częstotliwość genotypów i alleli -131C . G nie różniła się istotnie pomiędzy dziećmi z astmą a osobami bez astmy w wieku 6 lat. Ten wynik może być spowodowany różnymi kryteriami (opartymi na kryteriach klinicznych) stosowanymi do diagnozowania astmy u dzieci w kohorcie COAST, wpływem SNP CHI3L1 na poziomy YKL-40 przed wystąpieniem następstw związanych z astmą lub SNP mieć niezależny wpływ na ryzyko astmy w późniejszym życiu (tj. po 6 roku życia).
Badania replikacyjne w próbach kontroli przypadku
Tabela 3. Tabela 3. Polimorfizm pojedynczego nukleotydu -131 ° C . G (rs4950928) w przypadku pacjentów z astmą i kontrolą z Freiburga i Chicago. W przeciwieństwie do kohorty COAST, w populacji Freiburga częstość występowania allelu -131C była istotnie większa w przypadku pacjentów z astmą w porównaniu z grupą kontrolną (częstość alleli C, 0,81 wśród pacjentów przypadku i 0,71 wśród kontroli; P = 1,6 x 10-4) (Tabela 3). W szczególności genotyp CC był częstszy u chorych na astmę (częstość 0,66) niż w grupie kontrolnej (częstość 0,51); oba genotypy CG i GG były częstsze wśród kontroli (częstość CG, 0,41 vs 0,29 wśród pacjentów przypadku, częstość GG, 0,08 vs. 0,05, P = 5,6 × 10-4 według dokładnego testu Fishera, przy założeniu dominującego modelu). Ten wzór jest podobny do tego znalezionego wśród Huterytów. Iloraz szans na obecność jednego lub dwóch alleli -131G (CG lub GG, w porównaniu z CC) wynosił 0,54 (95% przedział ufności [CI], 0,39 do 0,75), co wskazuje, że mniejszy allel -131G, który jest związany z redukcją poziomy krążącego białka YKL-40 zapewniają ochronę przed astmą.
Podobny wzór skojarzenia był obecny w mniejszej populacji w Chicago, w której allel -131G był nadreprezentowany w grupie kontrolnej w porównaniu z pacjentami przypadku (P = 0,11 w teście dokładnym Fishera, P = 0,03 według dokładnego testu Fishera, zakładając model dominujący, iloraz szans dla allelu G, 0,56, 95% CI, 0,32 do 0,95) (Tabela 3)
[przypisy: lekarz rodzinny obowiązki, ucisk worka oponowego, pracownia emg ]