Zwalczanie białaczki przez zapobieganie uzależnieniu od HLA-C przez dawcę Aktywacja KIR2DS1 AD 7

Skumulowana częstość występowania nawrotu AML jest pokazana dla biorców przeszczepów z KIR2DS1-dodatnich lub ujemnych dla KIR2DS1 dawców z dopasowaniem 10 z 10 alleli HLA (panel A), z niedopasowaniem pojedynczego allelu w loci innym niż HLA-C (panel B) lub z niedopasowaniem pojedynczego allelu w locus HLA-C (panel C). Próbowaliśmy ustalić, czy związek dawcy KIR2DS1 i obniżoną częstość nawrotu był bardziej widoczny w dopasowanych HLA lub niedopasowanych zestawach HLA, szczególnie, że ten ostatni może również promować hamującą aktywność Borezerwatywną NK w KIR.1,2 Chociaż nawrót Odsetek nie był istotnie niższy wśród pacjentów z alloprzeszczepami od dawców pozytywnych pod względem KIR2DS1, w porównaniu z biorcami alloprzeszczepów od negatywnych dawców KIR2DS1, gdy allograft był dopasowany do 10 na 10 alleli (29,3% w porównaniu z 33,5%, współczynnik ryzyka 0,85; 95% CI, 0,63 do 1,16, P = 0,31) (Figura 3A) lub było niedopasowane w loci innych niż HLA-C (26,8% w porównaniu z 29,0%, współczynnik ryzyka, 0,84, 95% CI, 0,55 do 1,28; P = 0,42 ) (Figura 3B), stwierdzono istotny wpływ dodatniego wyniku KIR2DS1 dawcy w przypadku alloprzeszczepów z niedopasowaniem pojedynczego allelu w locus HLA-C (wskaźnik nawrotów, 17,1%, w porównaniu z 35,6% w przypadku negatywnego wyniku KIR2DS1 dawcy, współczynnik ryzyka, 0,40; 95% CI, 0,20 do 0,78, P = 0,007) (Figura 3C). U pacjentów z HLA-C2 / C2 11 pacjentów z niedoborem HLA-C z dodatnim względem KIR2DS1 miało mniejszy odsetek nawrotów niż 50 pacjentów z ujemnym dawcą KIR2DS1 odpowiadającym HLA-C (współczynnik ryzyka, 0,38).
Zbadaliśmy zatem, czy alloreaktywność NK z powodu inhibitorów KIR przyczyniła się do tych efektów. Spośród 216 niedopasowanych par HLA-C, dla których dostępne były dane dotyczące nawrotu, 56 miało potencjalną alloreaktywność NK wywołaną przez donor, hamowaną przez KIR, z dość równym rozkładem pomiędzy parami ujemnymi dla KIR2DS1 (25%) i KIR2DS1-dodatnim pary (27%). Pacjenci, którzy mieli nawrót po otrzymaniu niedopasowanego transplantacji HLA-C, byli równomiernie rozdzieleni między biorcami alloprzeszczepów od dawców z możliwością hamowania alloreaktywności NK za pośrednictwem KIR (29%) a biorcami alloprzeszczepów od dawców bez tego potencjału (30%). . Podsumowując, hamująca aktywność KIR-alloaktywność NK nie wydaje się przyczyniać do ochrony związanej z KIR2DS1 przed nawrotem.
Wpływ dawcy KIR2DS1 a inne geny KIR na nawrót
KIR2DS1 wykazuje brak równowagi genetycznej w sprzężeniu z innymi aktywującymi genami KIR22 – w szczególności KIR3DS1 (r2 = 0,56 w tej kohorcie). Chociaż dodatni wynik KIR3DS1 dawcy był związany ze zmniejszeniem wskaźnika nawrotu (28,9%, w porównaniu z 31,3% z negatywnym wynikiem KIR3DS1, współczynnik ryzyka, 0,86, 95% CI, 0,69 do 1,07, P = 0,17), ten efekt ochronny nie był podtrzymywany, gdy dawcy byli poddano stratyfikacji według statusu KIR2DS1 (tabela 2)
[podobne: przychodnia zdrowia psychicznego warszawa, nadczynność tarczycy objawy psychiczne, opukiwanie płuc ]